WYSTĘPOWANIE
Ojczyzną orzecha amerykańskiego jest Ameryka Północna. Obejmuje on wschodnią i środkowa część kontynentu od południowej części Ontario
po północno- wschodnią Florydę, a na zachodzie, sięga aż po Teksas. Drzewa te związane są głównie z terenami nizinnymi.
Do Europy został sprowadzony po raz pierwszy w XVII wieku (ok. 1630 r.)
WYGLĄD DREWNA
- Typ struktury – liściasta, rozpierzchło-naczyniowa; duże, widoczne gołym okiem naczynia.
- Biel – jest kremowo-biały do szarobrunatnego i dość wąski, zwykle wyraźnie odgraniczony od strefy twardzieli.
- Twardziel – ma barwę od jasno-brązowej po czekoladowo-brązową z fioletowym odcieniem, często zawiera ciemniejsze smugi. Intensywność zabarwienia twardzieli jest uzależniona od warunków wzrostu drzewa (na południu jest większa, maleje w kierunku północnej granicy zasięgu).
- Zapach – wysuszone drewno nie wydziela żadnego charakterystycznego zapachu.
- Rysunek – wzbogacony jest przez duże naczynia, które na przekroju poprzecznym widoczne są w postaci jaśniejszych plamek, z kolei na wzdłużnym jako drobne bruzdki (wgłębienia) nieco ciemniejsze od otaczającej tkanki drzewnej. Drobne promienie drzewne, makroskopowo pojawiają się jedynie na przekroju promieniowym. Słabo zarysowane i nieco sfalowane przyrosty roczne najlepiej widać na przekroju poprzecznym.
PODŁOGA Z DREWNA ORZECHU AMERYKAŃSKIEGO
Drewno to zachwyca estetyką. Jego kolor stał się inspiracją dla bejcy, aby rodzime gatunki mogły również przybrać wyjątkową barwę tego egzotyku. Jest zalecane do pomieszczeń o małej lub średniej intensywności użytkowania.
CIEKAWOSTKI
W Polsce orzech amerykański sadzony jest jako drzewo ozdobne w parkach i ogrodach botanicznych. Jeden z największych i najstarszych okazów rośnie na terenie Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W porównaniu do orzecha włoskiego ma o wiele twardsze skorupy nasion, jednak nie przekłada się to na właściwości drewna, gatunki te pod względem właściwości są niemal identyczne.